Beetje een rare snuiter dacht ik toen, zo'n 39-jarige vent met teveel auto's die een Giulietta in elkaar wil puzzelen. Intussen ben ik zelf 39 en heb ik teveel auto's, dus we kunnen de drievuldigheid maar vervolledigen: ik wil een Giulietta in elkaar puzzelen.
Via via bereikte mij in 2019 een gerucht dat een paar oude Alfa's ergens in het centrum van Gent stof stonden te happen en plaats moesten ruimen. Het laatste wat ik nodig had toen, een paar auto projecten, maar de nieuwsgierigheid was sterker dan mijzelf. Bovendien verwachtte ik een paar versleten laat jaren '90 auto's aan te treffen, makkelijk om nee tegen te zeggen. Groot was mijn verbazing toen ik dit aantrof:
Een mid jaren '70 Giulia Nuova, een half gedemonteerde '61 Giulietta Spider met duidelijk nood aan las- en carrosseriewerk en een bult reserve onderdelen, inclusief een paar motoren. Helaas geen boorddocumenten, maar dat zijn zorgen voor later.
Een korte Google actie leert dat een Giulietta Spider exact 8cm smaller is dan de poort van de schuur waar ik nog wat stallingsruimte heb. Het wordt zwart voor mijn ogen en wanneer ik bij mijn positieven kom, zit ik aan een voor mij onbekende keukentafel een stapel 50€ biljetten te overhandigen.
Nu een paar jaar later en vele avonden naar het ding staren, gaan we er toch maar eens wat mee doen. Dus, demonteren en naar Ventix om de carrosserie te zandstralen zodat ik met een schone lei kan starten.
Toestand vlak na aankoop:
Allen naar Ventix met die hoop miserie:
Voor de auto de straalcabine in kan, wachtten mij nog een paar dagen oud vet en anti-steenslag verwijderen:
Ronny die een flashback naar 15 jaar geleden meemaakt:
Het resultaat van wat dagen demonteren:
Eindelijk klaar om de cabine in te gaan:
Wat detailfoto's van het resultaat:
En dan meteen gevolgd door een laagje lasprimer:
Voor:
Na:
Bedenkingen:
Eigenlijk geen verrassingen. Weliswaar heb ik veel te veel avonden gesleten met naar de auto te staren, maar het dubieuze plamuurwerk en de gebraseerde neus lieten zich moeilijk verstoppen. Dat de deuren rijp zijn voor de schroothoop was ook niet echt een onthulling.
Toch heeft het stralen zeker zijn nut bewezen, de kleine gaatjes in de achterwielrand en de dorpels en kofferklep bijvoorbeeld, waren anders allicht nooit boven water gekomen. Om nog maar te zwijgen van de dagen werk die het had gekost om de auto tot bloot metaal te krijgen.
Eindstand van te vervangen delen: kleine delen dorpel (allicht ook binnendorpel), vloerplaten voor, kofferbakbodem, kofferbakrand en onderschort. De neus is nog bruikbaar, er moet even gekeken worden of deze in situ gerepareerd wordt of integraal verwijderd en opnieuw ingelast.
Een bult werk weliswaar, maar aangezien ik hiervoor een carrossier gevonden heb die er zijn lentebezigheid van wil maken, doe ik er nogal luchtig over.
Verdere plannen:
Ergens in zijn levensloop is de originele 1300 motor en 4-bak vervangen door de 1600 en 5-bak van een paar jaar jongere Giulia Spider, samen met de tellers en het stuur. Mij geen probleem, de vijfde versnelling maakt de auto stukken bruikbaarder, het Giulia stuur ligt prettiger in de hand en bovendien kan de purist in mij even beschikken gezien de auto toch niet meer origineel is. De 1600 wordt sowieso verlost van zijn astmatische enkele Solex en uitgerust met een paar dubbele 40DCOE Webers, eventueel ook een setje pittigere nokkenassen en iets hogere compressie. Veloce spec zeg maar. Eventueel nog een 1750 krukas en digitale ontsteking, maar tegen dat het zover is, zijn we waarschijnlijk spectaculair blut.
Origineel was de auto Blu Medio met een wit interieur, een zeer zeldzame combinatie die ik zou behouden als de rest van de auto origineel was, maar mooi kan ik het niet vinden op een Spider. Allicht wordt het wit met rode bekleding, tijd zat om daarover te twijfelen.
Wordt vervolgd.
