1962 Alfa Romeo Giulietta Spider
Geplaatst: 07 apr 2010, 22:26
In dit topic gaan wij de volledige restauratie van een '62 Alfa Romeo Giulietta Spider documenteren.
Om te beginnen wat informatie over de patiënt
Ergens begin jaren '90 is de wagen als project in België terecht gekomen met slechts 30000 miles op de teller. De reden voor deze lage kilometerstand zal nog blijken...
Wat foto's van hoe de auto er al minstens tien jaar bij stond, wachtend op een tweede leven:
Deze wagen werd gerestaureerd tijdens de Syntra-cursus Oldtimer Restauraties 2007, vandaar het legertje mensen dat op vele foto's te zien is.
Op basis van de eerste foto's zou je denken dat hij al bijna af is, niks bleek minder waar.
De eerste stap: het kaal maken van de carrosserie. Op de linker voorvleugel bleek meer dan een centimeter plamuur te liggen, gevolg van een zware frontschade, de lage kilometerstand wordt meteen duidelijk...
Eerste conclusie: het volledige front is na een zwaar leven absoluut aan vervanging toe:
Een "vakkundige" reparatie: een deuk en roestgat gedicht met een opgeschroefd plaatje en afgewerkt met een gezonde klodder plamuur:
Terwijl de koets tot in de puntjes kaalgemaakt werd, was het ook tijd om aan de ophanging te beginnen. Deze ging tot het laatste schroefje uit elkaar en werd na een fris laagje Rustoleum met nieuwe rubbers opnieuw gemonteerd:
Nu we toch aan de techniek toe zijn, wat foto's van de motor. Volledig originele, numbers matching, 1300cc met enkele carburateur, gekoppeld aan een 101-serie 4-bak. Zoals te zien is, is er al flink aan gepoetst. Aan een eventuele revisie is nog niet gedacht, alles zit los en met slechts 30000 mijl op de teller zou alles nog fris moeten zijn. Misschien verduurde klepzetelrubbers met walmen en/of olieverbruik tot gevolg, maar dat is pas vast te stellen na ingebruikname.
Omdat deze auto als gedemonteerd project gekocht is, viel het te verwachten dat er allerhande kleine sierdeeltjes zouden ontbreken of beschadigd zijn. Deze zijn voor deze auto vaak schaars en prijzig. Zo ook de decoratieve kap van het stuur. Dus: zelf een replica maken.
Eerst wordt een mal van het beschadigde deel gemaakt, deze wordt gebruikt om met polyester een nieuw deel te maken. Dit nieuwe stuk wordt strak geschuurd en bij geplamuurd waar nodig. Vervolgens wordt het op de stuurring geplaatst zodat de laatste gaatjes kunnen weggewerkt worden door epoxy tussen het nieuwe stuk en de ingevette stuurring te druppelen.
Intussen zijn er ook tal van kleine deeltjes die ontdaan van vliegroest en schoongeborsteld moeten worden (slangklemmen, schroefjes, diverse clipjes, enz...):
Intussen kan de auto natuurlijk niet in bloot metaal blijven staan, deze werd na het kaalmaken voorzien van een laag roestwerende primer. De aangetroffen kleinere roestpuntjes worden al aangepakt, ook de deurmechanismen worden al eens gemonteerd om verrassingen bij de definitieve montage te vermijden:
Het dakmechanisme had ook zijn problemen,vooral de steunen van de sluithendel waren flink aangetast door de roestduivel. Oude schroeven worden uitgeboord, het slechte stuk wordt uitgeslepen en vervangen door een nagemaakt deel:
Intussen is het tijd om aan een serieuzer werk te beginnen. Hoewel de linker buitendorpel van de wagen er op het eerste zicht goed uitzag, waren er toch wel wat subtiele indicaties van verborgen roest. Uiteindelijk bleek het de juiste beslissing om deze toch maar te verwijderen, er kwam een onaangename verrassing tevoorschijn:
Het werd al snel duidelijk dat het probleem niet tot de binnendorpel beperkt bleef, maar ook de a-stijl niet meer helemaal koosjer was. Dus: onverbiddelijk een deel van het zijscherm verwijderen en de a-stijl ook aanpakken.
Wat houdt dit in?
- buitendorpel deels verwijderen
- binnendorpel herstellen
- zijschermdeel uitslijpen
- krik- en a-stijlsteun namaken in carrosserieplaat
- buitendorpel namaken
- a-stijl afdekking namaken
- het geheel goed passend in elkaar krijgen...
Na dit grote werk, tijd voor weer wat kleinere klusjes. De bevestigingspunten van de tellers waren afgebroken, dus deze worden weer netjes ingelast. Ook worden de ringen met kilometeraanduiding opgefrist en de cijfertjes opnieuw wit geschilderd:
Ook het bevestigingsplaatje van de hendel voor de richtingaanwijzers was aan vervanging toe:
De motorruimte was ook toe aan een fikse reiniging:
Intussen was er ook een nieuw speeltje gearriveerd:
Meteen een laagje roestwerende primer er op en de wimpers even passen:
De claxons gedemonteerd, gereinigd en in de lak gezet:
De tussenstand:
Net nu het er zo vredig uitzag, tijd voor drastische maatregelen, het nieuwe front is er, dus... weg met het oude. Er is veel te zien op de foto's, behalve het vele meet- en puzzelwerk voor de slijper er met enig vertrouwen in kan:
Veel is er in 50 jaar niet veranderd:
Nu het front verwijderd is, zijn de luchthappers opgemeten en ook verwijderd, er liggen namelijk twee nieuwe exemplaren klaar:
Tijd om de nieuwe luchthappers te plaatsen, de blootliggende balken en plaatdelen kaal te maken en in de roestwerende primer te zetten:
De positie van de luchthappers werd bepaald door het nieuwe front te passen en de luchthappers vast te punten op hun definitieve plaats:
Nu de happers gemonteerd zijn, tijd om het front nog eens te passen en wat verder te denken over hoe we het definitief gaan lassen, na enig debat is de beslissing gevallen om zonder overlapping te gaan lassen. Het voordeel is dat men zo geen enkel spoor van de laswerken meer zal zien, het nadeel is dat het lastiger lassen is en men meer kans op kromtrekken heeft:
Vervolgens worden de lassen glad geslepen:
Nu het front op zijn plaats zit, kunnen we helaas nog niet op onze lauweren rusten. De aandachtige kijker had misschien al opgemerkt dat de beschadigde linkervleugel weggeslepen is, deze werd vervangen door een stuk nieuw gevormde plaat. In tegenstelling tot het front werd dit deel wel met een overlapping gelast om het geheel sterkte te geven en een scherp opstaande knik bij de lasnaden te vermijden:
De grote laswerken zijn achter de rug, tijd om het blote metaal in de roestwerende primer te zetten, de bumpers al eens te passen en met het strakmaken van de koets te beginnen:
Voor de diepere deukjes gebruiken we Debrasel en vezelplamuur, voor de afwerking een fijnere plamuur:
Nog een keertje flink schuren en de auto is klaar voor spuitplamuur:
Gevolgd door... juist ja, schuren:
Om het gebrek aan laswerken te vieren, werd het interieur alvast uit elkaar gehaald, enkel en alleen om begroet te worden met laswerk aan de stalen kuipen:
Intussen werd de spuitplamuur uitgeschuurd, de delen bloot metaal van roestwerende primervoorzien en daarna kon de koets ein-de-lijk in de grondverf:
De motorruimte en binnenkanten mogen alvast hun kleurtje krijgen:
Om niet te veel afbreuk te doen aan de authenticiteit werd het dashboard niet gespoten, we kiezen er voor om de originele lak te polijsten. Zoals op deze foto's te zien is sluit de nieuwe lakkleur goed aan bij het originele dash:
Het prettigere werk - de montage - kan officieel beginnen. De ophanging:
Vervolgens zijn motor en bak aan de beurt:
Na acht maand restaureren de bekroning van het werk, nieuwe lak:
Tijd om de kabelboom op te frissen. Een oude Mercedes 190SL kabelboom was zo goed om nieuwe stukjes bekabeling in de correcte kleurenschema's te doneren:
Zoals je op deze foto kan zien, zijn er intussen nog allerhande werkjes uitgevoerd zoals het monteren van het chroomwerk, de raamstijlen en tal van andere kleine zaken:
Helaas is het afmonteren nauwelijks gedocumenteerd, misschien niet slechter, dat maakt het contrast des te groot.
Na een ellenlang topic dan eindelijk, de afgewerkte Giulietta!
Om te beginnen wat informatie over de patiënt
Verkocht via de AR dealer in New York in 1962 en na een paar jaar in Californië beland, dat kunnen we afleiden uit de Californische registratiesticker uit 1967 op 1 van de deurstijlen.Centro Documentazione Alfa Romeo schreef:Dear Mister -,
with reference to your request we are informing you as follows.
According to our documentation files, the chassis number AR 171813 originally corresponds to an Alfa Romeo Giulietta Spider (101.03), manufactured on the 19th January 1962 and sold on the 25th January 1962 to Alfa Romeo Inc. from Newark, U.S.A.
The body colour is red, with black or beige/grey interiors.
Yours, Sincerely
Marco Fazio
Automobilismo Storico Alfa Romeo
Archivio Storico
Antonio Magro
Ergens begin jaren '90 is de wagen als project in België terecht gekomen met slechts 30000 miles op de teller. De reden voor deze lage kilometerstand zal nog blijken...
Wat foto's van hoe de auto er al minstens tien jaar bij stond, wachtend op een tweede leven:
Deze wagen werd gerestaureerd tijdens de Syntra-cursus Oldtimer Restauraties 2007, vandaar het legertje mensen dat op vele foto's te zien is.
Op basis van de eerste foto's zou je denken dat hij al bijna af is, niks bleek minder waar.
De eerste stap: het kaal maken van de carrosserie. Op de linker voorvleugel bleek meer dan een centimeter plamuur te liggen, gevolg van een zware frontschade, de lage kilometerstand wordt meteen duidelijk...
Eerste conclusie: het volledige front is na een zwaar leven absoluut aan vervanging toe:
Een "vakkundige" reparatie: een deuk en roestgat gedicht met een opgeschroefd plaatje en afgewerkt met een gezonde klodder plamuur:
Terwijl de koets tot in de puntjes kaalgemaakt werd, was het ook tijd om aan de ophanging te beginnen. Deze ging tot het laatste schroefje uit elkaar en werd na een fris laagje Rustoleum met nieuwe rubbers opnieuw gemonteerd:
Nu we toch aan de techniek toe zijn, wat foto's van de motor. Volledig originele, numbers matching, 1300cc met enkele carburateur, gekoppeld aan een 101-serie 4-bak. Zoals te zien is, is er al flink aan gepoetst. Aan een eventuele revisie is nog niet gedacht, alles zit los en met slechts 30000 mijl op de teller zou alles nog fris moeten zijn. Misschien verduurde klepzetelrubbers met walmen en/of olieverbruik tot gevolg, maar dat is pas vast te stellen na ingebruikname.
Omdat deze auto als gedemonteerd project gekocht is, viel het te verwachten dat er allerhande kleine sierdeeltjes zouden ontbreken of beschadigd zijn. Deze zijn voor deze auto vaak schaars en prijzig. Zo ook de decoratieve kap van het stuur. Dus: zelf een replica maken.
Eerst wordt een mal van het beschadigde deel gemaakt, deze wordt gebruikt om met polyester een nieuw deel te maken. Dit nieuwe stuk wordt strak geschuurd en bij geplamuurd waar nodig. Vervolgens wordt het op de stuurring geplaatst zodat de laatste gaatjes kunnen weggewerkt worden door epoxy tussen het nieuwe stuk en de ingevette stuurring te druppelen.
Intussen zijn er ook tal van kleine deeltjes die ontdaan van vliegroest en schoongeborsteld moeten worden (slangklemmen, schroefjes, diverse clipjes, enz...):
Intussen kan de auto natuurlijk niet in bloot metaal blijven staan, deze werd na het kaalmaken voorzien van een laag roestwerende primer. De aangetroffen kleinere roestpuntjes worden al aangepakt, ook de deurmechanismen worden al eens gemonteerd om verrassingen bij de definitieve montage te vermijden:
Het dakmechanisme had ook zijn problemen,vooral de steunen van de sluithendel waren flink aangetast door de roestduivel. Oude schroeven worden uitgeboord, het slechte stuk wordt uitgeslepen en vervangen door een nagemaakt deel:
Intussen is het tijd om aan een serieuzer werk te beginnen. Hoewel de linker buitendorpel van de wagen er op het eerste zicht goed uitzag, waren er toch wel wat subtiele indicaties van verborgen roest. Uiteindelijk bleek het de juiste beslissing om deze toch maar te verwijderen, er kwam een onaangename verrassing tevoorschijn:
Het werd al snel duidelijk dat het probleem niet tot de binnendorpel beperkt bleef, maar ook de a-stijl niet meer helemaal koosjer was. Dus: onverbiddelijk een deel van het zijscherm verwijderen en de a-stijl ook aanpakken.
Wat houdt dit in?
- buitendorpel deels verwijderen
- binnendorpel herstellen
- zijschermdeel uitslijpen
- krik- en a-stijlsteun namaken in carrosserieplaat
- buitendorpel namaken
- a-stijl afdekking namaken
- het geheel goed passend in elkaar krijgen...
Na dit grote werk, tijd voor weer wat kleinere klusjes. De bevestigingspunten van de tellers waren afgebroken, dus deze worden weer netjes ingelast. Ook worden de ringen met kilometeraanduiding opgefrist en de cijfertjes opnieuw wit geschilderd:
Ook het bevestigingsplaatje van de hendel voor de richtingaanwijzers was aan vervanging toe:
De motorruimte was ook toe aan een fikse reiniging:
Intussen was er ook een nieuw speeltje gearriveerd:
Meteen een laagje roestwerende primer er op en de wimpers even passen:
De claxons gedemonteerd, gereinigd en in de lak gezet:
De tussenstand:
Net nu het er zo vredig uitzag, tijd voor drastische maatregelen, het nieuwe front is er, dus... weg met het oude. Er is veel te zien op de foto's, behalve het vele meet- en puzzelwerk voor de slijper er met enig vertrouwen in kan:
Veel is er in 50 jaar niet veranderd:
Nu het front verwijderd is, zijn de luchthappers opgemeten en ook verwijderd, er liggen namelijk twee nieuwe exemplaren klaar:
Tijd om de nieuwe luchthappers te plaatsen, de blootliggende balken en plaatdelen kaal te maken en in de roestwerende primer te zetten:
De positie van de luchthappers werd bepaald door het nieuwe front te passen en de luchthappers vast te punten op hun definitieve plaats:
Nu de happers gemonteerd zijn, tijd om het front nog eens te passen en wat verder te denken over hoe we het definitief gaan lassen, na enig debat is de beslissing gevallen om zonder overlapping te gaan lassen. Het voordeel is dat men zo geen enkel spoor van de laswerken meer zal zien, het nadeel is dat het lastiger lassen is en men meer kans op kromtrekken heeft:
Vervolgens worden de lassen glad geslepen:
Nu het front op zijn plaats zit, kunnen we helaas nog niet op onze lauweren rusten. De aandachtige kijker had misschien al opgemerkt dat de beschadigde linkervleugel weggeslepen is, deze werd vervangen door een stuk nieuw gevormde plaat. In tegenstelling tot het front werd dit deel wel met een overlapping gelast om het geheel sterkte te geven en een scherp opstaande knik bij de lasnaden te vermijden:
De grote laswerken zijn achter de rug, tijd om het blote metaal in de roestwerende primer te zetten, de bumpers al eens te passen en met het strakmaken van de koets te beginnen:
Voor de diepere deukjes gebruiken we Debrasel en vezelplamuur, voor de afwerking een fijnere plamuur:
Nog een keertje flink schuren en de auto is klaar voor spuitplamuur:
Gevolgd door... juist ja, schuren:
Om het gebrek aan laswerken te vieren, werd het interieur alvast uit elkaar gehaald, enkel en alleen om begroet te worden met laswerk aan de stalen kuipen:
Intussen werd de spuitplamuur uitgeschuurd, de delen bloot metaal van roestwerende primervoorzien en daarna kon de koets ein-de-lijk in de grondverf:
De motorruimte en binnenkanten mogen alvast hun kleurtje krijgen:
Om niet te veel afbreuk te doen aan de authenticiteit werd het dashboard niet gespoten, we kiezen er voor om de originele lak te polijsten. Zoals op deze foto's te zien is sluit de nieuwe lakkleur goed aan bij het originele dash:
Het prettigere werk - de montage - kan officieel beginnen. De ophanging:
Vervolgens zijn motor en bak aan de beurt:
Na acht maand restaureren de bekroning van het werk, nieuwe lak:
Tijd om de kabelboom op te frissen. Een oude Mercedes 190SL kabelboom was zo goed om nieuwe stukjes bekabeling in de correcte kleurenschema's te doneren:
Zoals je op deze foto kan zien, zijn er intussen nog allerhande werkjes uitgevoerd zoals het monteren van het chroomwerk, de raamstijlen en tal van andere kleine zaken:
Helaas is het afmonteren nauwelijks gedocumenteerd, misschien niet slechter, dat maakt het contrast des te groot.
Na een ellenlang topic dan eindelijk, de afgewerkte Giulietta!
)