yourt schreef:Ik herinner me nog de Giulietta van mijn vriend zijne pa (die rallypiloot was): draaien en rijden gelijk de beesten, maar in de randen van de koffer, aan de wielkasten, onderaan de deur,... zat al roest. En da bakske was toen 10 jaar oud.
Inderdaad, mensen geloven mij niet als ik het over die hoekige ondingen heb, maar wat een wegligging! Transaxle met binnenboordremmen, 50/50 gewichtsverdeling, torsiestaven vooraan. De ultieme doorontwikkeling van dit platform is voor mij de 75 Turbo, een auto die je volledig in zijn element voelt komen wanneer hij met schrik voor eigen leven de Nurburgring over gejaagd wordt, ik kan er lyrisch over worden:
de mijne
yourt schreef:Qua design bangelijk, maar als niet-carossier heb ik toch een beetje (veel) schrik van zo'n wagens. Al ziet deze er idd. geweldig uit.
Wat het koetswerk van de Giulietta betreft, heb je volledig gelijk. Russisch pisbakkenstaal, een direct gevolg van de jaren '70 besparingen opgelegd door Fiat. Hierdoor is de mythe omtrent het roesten van Alfa Romeo's nogal uit de hand gelopen. De staalkwaliteit van de jaren '40, '50 en '60 modellen doet eigenlijk niet onder voor gelijk welke andere klassieker uit deze periode. Vanaf '70 tot eind jaren '80 moet men bij de pinken blijven. Kers op de zure taart was de Alfasud, zelden zo'n krokante koetswerken gezien.
Mocht je toch het Alfa virus voelen opsteken, wil ik gerust de exacte pijnpunten op carrosseriegebied van het door jou beoogde model even met je doornemen, ik doe niet liever dan mensen een klassieke Alfa aansmeren.
